วิวัฒนาการ "ผ้าอนามัย" ของออเจ้า จากโบราณกาล สู่ยุคปัจจุบัน

ฮือฮาไปทั้งพระนคร เมื่อออเจ้าการะเกด ถึงครามีประจำเดือน หรือมีระดู แต่ปัญหาอยู่ที่เจ้าการะเกดไปโผล่ยุคกรุงศรีฯ จะหาผ้าอนามัยที่ไหนใช้ ร้อนถึงพี่ผินกับพี่แย้ม นางบ่าวต้องช่วยกันหา “ผ้าอนามัยแห่งยุคกรุงศรี” มาให้ออเจ้าได้สัมผัสใช้

สาวๆสมัยนี้ ถึงกับร้องกรี๊ด เมื่อได้เห็น “ผ้าอนามัย” ยุคโบราณ ที่ทำจากกาบมะพร้าว นำมาทุบตีให้นุ่ม บรรจุอยู่ในถุงผ้าที่ตัดเย็บ เป็นชิ้นพอดิบพอดี เพื่อใช้ซึมซับ จากนั้นก็ผูกปลายถุงผ้านั้นกับเชือกยาว เพื่อผูกรัดกับ ชายผ้าถุงที่รัดอยู่รอบเอว ในละครบุพเพสันนิวาส ได้ระบุถึงกิริยาการใส่แผ่นอนามัยนี้ ว่า “ขี้ม้า” และ บอกว่าสตรีที่มีประจำเดือนยุคนั้น ไม่สามารถออกจากบ้านได้ จนกว่าประจำเดือนจะหมด

จึงเป็นชนวนสงสัยว่า ท่ามกลางความสะดวกสบายของสาวๆ ยุคปัจจุบันที่มี “ผ้าอนามัย” หลายรูปแบบให้เลือกใช้ คุณสมบัติซึมซับยอดเยี่ยม แห้งสบายยาวนาน สัมผัสนุ่มราวขนนก ในสมัยโบราณล่ะ?? ออเจ้าสมัยนั้นเขาใช้สิ่งใด เมื่อถึงวันนั้นของเดือน

พี่ผินพี่แย้ม ช่วยออเจ้าด้วย !!

ย้อนกาลเวลาไปนานโข! ว่ากันว่าตั้งแต่สมัย 1550 ปีก่อนคริสตกาล สตรียุคนั้นใช้เยื่อสำลี เยื่อปาปิรุส เศษผ้า ขนกระต่าย หรือเศษหญ้าในการใช้เป็นวัสดุซึมซับ

ต่อมาสมัย 500 ปีก่อนคริสตกาล โสเครตีสนักคิดยุคกรีก บันทึกว่า สตรีใช้เศษผ้าพันกับแท่งไม้เล็กๆ นักประวัติศาสตร์บอกว่าใช้กันมายาวนาน และใช้วัสดุแตกต่างกันตามถิ่นที่อยู่ เช่น ในญี่ปุ่นทำจากเยื่อกระดาษ ในแอฟริกาใช้ไม้พันกับหญ้า อินโดนีเซียใช้ใบเฟิรน์