“เบิ้ล ปทุมราช” จากนักเลงเฉียดลูกปืน สู่นักร้องแถวหน้า ชีวิตพลิกเพราะน้ำตาแม่

มาเป็นนักร้องได้ไง?
“เป็นเรื่องของการสะสมความรู้สึก วัยเด็กชอบร้องเพลง แต่ทำให้เราลืม คุณครูส่งเราประกวดตั้งแต่เด็ก ตอนมาซ่อมรถนี่แหละทำให้เราได้เปลี่ยนแปลงหลายๆ อย่าง ฝึกตื่นเช้า ไม่ค่อยดูดบุหรี่เลย เหล้าก็ไม่ค่อยดื่ม มาอยู่กับคนที่เขาซีเรียสชีวิตมากขึ้น เราไม่ได้ตื่นสาย สบาย เราต้องทำเองทุกอย่าง ช่วงนั้นผมเล่นเฟซบุ๊กใหม่ๆ อัดเพลงลงเฟซบุ๊กไม่เห็นหน้า เป็นเพลงของ "เอกพล มนต์ตระการ" เพลงหยาดเหงื่อเพื่อแม่ ร้องจากความรู้สึก เพื่อนในเฟซบุ๊กเขาชอบ ไอ้เบิ้ล มึงร้องเพลงเยอะมาก ทำไมไม่เอาทางนี้วะ ทำให้เราคิดกลับไปตอนเป็นเด็ก เฮ้ย ตอนอยู่ประถม ตอนครูส่งผมขึ้นร้องเพลง เพื่อนปรบมือว่าผมร้องดีมาก แล้วเพื่อนบอกว่ามาทางถูกทางแล้ว ผมอยากได้กีตาร์ เก็บเงินจากการซ่อมรถได้ประมาณเดือนสองเดือน มีเงินในตัวประมาณ 1,500 ผมก็โทร.หาแม่ ขอเงินซื้อกีตาร์ ผมดีดพิณพอมีความรู้ แต่เล่นกีตาร์ไม่เป็น อยากได้กีตาร์ตัวละ 4,500 โทร.หาแม่อยากได้กีตาร์ มีอยู่ 1,500 เดี๋ยวจะยืมเพื่อนด้วย แม่ช่วยได้มั้ยสัก 2,000”

แม่มีเหรอ?
“แม่บอกว่ามี แต่เรามารู้ทีหลังว่าแม่กับพ่อไปถอนกล้ารับจ้างเกือบสัปดาห์ มัดละ 5-10 บาท ไปถอนข้าวที่เขาจะใช้ดำ ทำเป็นมัดเพื่อรับจ้าง รวมกันของคนแก่ ทำให้ผมมีเงินหลักพันมาซื้อกีตาร์”

อยากบอกอะไรพ่อแม่?
“พูดเรื่องพ่อแม่ผมร้องไห้ตลอดเพราะผมเซนซิทีฟ พ่อไม่เคยอยากให้ผมรู้สึกว่าต้องรักษาชื่อเสียงตรงนี้ไว้ พ่ออยากให้ผมรักษาสุขภาพ แต่สิ่งที่ผมห่วงที่สุดคือสุขภาพพ่อแม่เหมือนกัน วันที่ผมดัง เปลี่ยนจากเงินค่าตั๋ว 400 บาทที่พ่อแม่ให้ผมมา ผมมาเปลี่ยนเป็นเงินหลักล้าน ผมหาได้ แต่สิ่งที่ผมอยากเห็นตอนนี้คือความเปลี่ยนแปลงของครอบครัว อยากเห็นรอยยิ้มและมีความสุขกับการใช้ชีวิต ไม่อยากให้โหมทำงานหนักเหมือนเดิม สักวันนึงผมก็ต้องคืนสู่จุดเริ่มต้นที่เคยจากมา ไม่เคยคิดว่าชื่อเสียงจะอยู่กับผมตลอดชีวิต สองขาผมยังอยู่บนดินเสมอ อยากให้แม่รู้ว่านี่คือลูกพ่อแม่ตลอดไป น้ำตาที่แม่เสียมา อยากให้รู้ว่ามันจะไม่สูญเปล่า ผมไม่มีวันทำให้แม่เจ็บปวดแบบนั้นอีกต่อไป ผมรักแม่ที่สุด ช่วงที่เราไม่มีครอบครัว ไม่มีเมีย ไม่มีลูก พ่อแม่คือคนที่เราอยากซัปพอร์ตที่สุด”

มาเป็นศิลปินได้ไง?
“เริ่มอัดเพลงลงไม่มีภาพ อัดเพลงลงเรื่อยๆ ก็กลายเป็นความชอบของคนในโซเชียล มีพี่ชายคนนึงชื่อพี่ออดี้เขาโทร.มา เบิ้ล พี่รู้ว่าเบิ้ลจะไปที่ไหน เบิ้ลไปเรียนสายงานดนตรีโดยตรงเลย ไปเรียนนาฏศิลป์ ผมก็ย้ายไปเรียนนาฏศิลป์ และรู้ทักษะดนตรีมากขึ้น อัดเพลงนึงขึ้นมาคือหนุ่มบ้านนา ตามหาฝัน ตอนนั้นมียูไลค์ คลิปเด็ด เขาแชร์เยอะจนผมมีคนติดตาม มียอดไลค์จากคนกดไลค์ 25 คน มีคนกดไลค์ 300-400 คน วันนั้นในยุคโซเชียลบูมใหม่ๆ จากคลิปนี้ปล่อยไป มีคนทักมาว่าอยากให้ผมแต่งเพลงให้เขาร้องหน่อย”



ความสำเร็จของเรามาจากพ่อแม่ และเจ้าของร้านมอเตอร์ไซค์ สุดท้ายพอเป็นศิลปิน มายังไง ใครติดต่อมา?
“จากนั้นมีคนติดต่อ ผมก็กลับไปหาพ่อแม่ บอกว่าจะแต่งเพลงขาย เพราะมีหมอลำซิ่ง มีนักร้อง มีศิลปินค่ายใหญ่ด้วยนะ เขาอยากซื้อ 3 พันถึง 4 พันต่อเพลง ผมจะออกมาแต่งเพลง ผมจะออกจากโรงเรียนนาฏศิลป์ แม่เชื่อใจมากขึ้นเพราะแววตาการพูดมันเปลี่ยนไป ผมจะออกมาแต่งเพลงขาย แต่แม่ยังไม่ได้ตัดสินใจว่าจะให้ลาออกหรือเปล่า เป็นช่วงปิดเทอมก่อนเข้าปีที่สองของนาฏศิลป์ ผมนั่งอยู่เถียงนา แต่งเพลงอ้ายมีเหตุผลลงเฟซบุ๊ก แล้วอยู่ดีๆ ช่วงนั้นจากคนกดไลค์ผมหลัก 500-800 ผมตื่นเช้ามาคนกดไลค์ผม 5 พันคน”

“มีค่ายใหญ่ๆ ติดต่อมา มีโปรดิวเซอร์ถามผมด้วย มีพี่ชายคนนึงชื่อว่าพล บอกว่ามีโปรดิวเซอร์อาร์สยาม และบอสใหญ่ พี่เณร ศุภชัย อยากเจอน้อง อยากให้น้องเป็นศิลปิน แต่เอาเพลงมาเสนออาร์สยาม เสนออาร์เอสก่อน ผมก็ไปคุยกับเขาก่อน ผมบอกแม่ผมจะไปคนเดียว เข้ากรุงเทพฯ อีกครั้ง แต่ผมไม่มีตังค์นะ ขอยืมตังค์หน่อย 700 บาทขึ้นรถมาคนเดียวลงที่หมอชิต ผมไปเจอผู้ใหญ่จริงๆ ไปเจอพี่เณร ศุภชัย เขาเดินมาบอกว่ายินดีที่ได้รู้จักนะเบิ้ล ผมติดตามคุณในโซเชียล เพลงคุณดีทุกเพลง ถ้ามีโอกาสมาทำด้วยกัน วันที่ 2 มาเล่นที่อาร์เอส ผมได้เห็นตึกอาร์เอส ยังกดลิฟต์ไม่เป็น ใส่รองเท้าแตะ สะพายย่ามเข้ามาค่ายใหญ่ ทุกคนมองเหมือนผมเป็นเด็กวัดเดินตามหลวงพ่อ ผมเจอผู้ชายคนนึงอยู่ข้างลิฟต์ บอกว่าพี่ครับ กดลิฟต์ให้ผมหน่อย มารู้ทีหลังว่าคนนั้นคือลูกชายเฮียฮ้อ (หัวเราะ)”

“ผมก็เสนอเขาไปเพลงนึง คือเพลงอ้ายมีเหตุผล เพลงที่โด่งดังเป็นเพลงประจำตัว เขาบอกโอเค ทำเลย วันที่ 14 ต.ค. พาแม่มาทำสัญญา ผมรับคุณเป็นนักร้อง จากเด็กอยู่เถียงนาได้มาเป็นศิลปิน แม่ดีใจมาก วันที่มาทำสัญญา แม่ลากกระเป๋าลากมาอยู่แถวๆ อาร์เอส น้ำตาจะไหล ไม่รู้จะดังหรือรวยหรือเปล่า แต่รู้ว่าวันนั้นได้เป็นนักร้องแล้วเว้ย ได้เป็นสัญญาแล้วเว้ย ตอนนั้นเซ็นสัญญา 8 ปี เริ่มต้นด้วยการเป็นศิลปินฝึกหัด ทุกวันนี้เอาคนเซ็นสัญญามาเป็นเลขาฯ ส่วนตัว”

เงินก้อนแรกได้ตอนไหน?
“ได้จากคอนเสิร์ตแรกในชีวิต ที่จังหวัดสุราษฎร์ธานี เขาบอกค่าตัวเบิ้ล ปทุมราช บริษัทเคาะมาแล้ว 2.5 หมื่น โอ้โห จากรับจ้างถอนหญ้าวันละ 170 เช็ดโด้ วันนั้นเงินยังไม่เข้า เงินเข้าอาร์เอส (หัวเราะ) ก็รวมเก็บไว้งานละ 5 พันใช้หนี้ให้แม่ ตอนแรกเราไม่รู้เราจะดังหรือเปล่า สายแรกที่โทร.มาคือสุราษฎร์ธานี แต่สุดท้ายคอนเสิร์ตนั้นกลายเป็นคอนเสิร์ตสุดท้าย เพราะพอเพลงปล่อยออกไป ผมดังชั่วข้ามคืน 2 เดือน เพราะมีฐานแฟนคลับจากโซเชียลอยู่แล้ว ผมมีค่าตัวใน 1 ปี จาก 2.5 หมื่น ผมอายุ 20 พอดี ผมขึ้นราคาเป็น 1.2 แสน ผมก็เก็บเงิน 5 เดือนได้ 5 แสน ผมก็ไปกราบเท้าพ่อแม่ ตอนแรกเอาไปต่อเติมสร้างบ้านให้ยายนอน แล้วก็บอกแม่ให้เอาตรงนี้ไปใช้ ไม่อยากให้พ่อแม่เหนื่อย กราบเท้าว่าหลังจากนี้ผมจะหาได้อีก ไม่คิดว่าก้อนแรกวันนั้นที่ผมหาได้ มันพาผมมาสู่วันนี้ ที่หาได้เกินกว่าชีวิตที่ผมคิดไว้มาก มันเยอะมากสำหรับเด็กคนนึง”

“หลายคนอาจมีเป้าหมายอยากมีหมื่นล้านพันล้าน ผมก็เคยซื้อเบนซ์ ซื้อรถแพง อยากซื้อบ้านหลัง 50 ล้านในช่วงที่ดังแรกๆ แต่พอผมเติบโตมากับมันจริงๆ ผมก็คิดว่าอะไรก็ได้ที่มันพอดีๆ อาจต้องขอบคุณช่วงที่ผมเป็นนักร้องกำลังดัง ผมไปติดทหารด้วย ผมสูญเสียมูลค่าของเงินและงานไปมาก มันทำให้คิดว่าพอผ่านเหตุการณ์ความดัง ติดราชการ ออกมาเป็นโปรดิวเซอร์ วันนี้พ่อแม่เป็นตัวอย่างในคำว่าพอดี เหมาะสมกับตัวเอง เหมือนเราใส่เสื้อผ้าสบายๆ ไม่คับไม่หลวมจนเกินไป ผมอยากยืนนิ่งๆ ใช้วิถีที่สบายๆ”

“ยิ่งไม่ต้องการเท่าไหร่ผมยิ่งได้เท่านั้น ทุกวันนี้ทิปหน้าเวทีหลักหมื่นหลักแสน ผมเอาไปทำบุญ สร้างห้องน้ำให้เด็กในจังหวัดนั้นๆ โอนให้เด็กให้โรงเรียนแต่ละโรงเรียน ยิ่งได้มากขึ้น ผมไม่คิดว่าวันนึงผมจะได้มาเป็นพรีเซนเตอร์ แค่ผมได้รับงานรีวิวในราคาหลักพันหลักหมื่นก็โอเคแล้ว พ่อแม่ก็ร้องไห้ เขาดีใจ นั่งคุยกันสามคน ผมก็กลัวว่าวันนึงผมตื่นมาแล้วผมฝันไป ว่าผมเป็นเบิ้ล ปทุมราชแล้วดังมาก กลัวว่าสิ่งที่สร้างให้พ่อแม่มีรอยยิ้มมากขึ้นมันจะหายไปในพริบตา พ่อแม่รู้มั้ยว่าวันที่พ่อแม่พาผมไปไกวเปลให้ผมนอน พ่อเปิดวิทยุให้ผมฟัง นั่นคือครูคนแรกของผม เวทีที่ดีสำหรับผมคือคันนาในวันนั้น พ่อแม่อยู่กับผมทุกช่วงเวลาเลยนะ ทุกเหตุการณ์ ทุกช่วงวัยอายุ จนวันที่ผมเป็นดารา เป็นศิลปินก็เพราะพ่อแม่ ผมกลัวว่าวันนึงตื่นมาแล้วฝัน แต่ผมยังอยากทำมันอยู่นะ แม้คนจะบอกว่าเบิ้ลรับงานเยอะจัง เดือนนึงผมรับเกือบ 42 งาน ทั้งรายการ พิธีกร คอมเมนเตเตอร์ตลกๆ งานละคร งานหนัง เพราะผมไม่รู้ว่าผมจะได้ทำงานแบบนี้อีกหรือเปล่า ผมได้ทำทุกอย่าง ผมไม่อยากปฏิเสธงานที่เข้ามาในชีวิตผม”