"มะหมี่" เจอภาวะซีมเศร้าหลังคลอดทะเลาะสามีคิดโดดตึก!!

มะหมี่ : ใช่ค่ะ เห็นหัวใจดวงเดียว มือสั่นจะร้องไห้ คุณหมอถามว่าแน่ใจนะว่ามีลูกแฝด ก็บอกว่าแน่ใจซิฉันเช็กมากับคุณหมอ ก่อนมาก็เช็กมาหัวใจเต้น 2 ดวง คุณเช็กอีกทีได้ไหม เขาก็หาอีกทีนึงก็เจอรู้สึกดีขึ้นมาเลย แต่คุณหมอบอกว่าแต่มีอย่างนึงที่แอบน่ากลัวต่อจากนี้คุณอาจเดินทางไปไหนไม่ได้แล้ว เพราะฉันเห็นรกมันต่ำมากเลยยืนแล้วก็หลุดได้เลยเพราะฉะนั้นคุณเดินทางไปไหนไม่ได้แล้วนะ คุณต้องนอนรักษาตัวที่นี่ ไม่สามารถลุกจากเตียงได้เลย

เป็นอาการภาวะแท้งคุกคาม ?
มะหมี่ : ใช่ค่ะ คุณหมอเลยแอดมิทให้นอนโรงพยาบาลเลยทุกอย่างอยู่บนเตียงหมดเลย ไม่สามารถที่จะขยับได้ จะเข้าห้องน้ำก็มีพยาบาลมาจัดการ

อยู่ที่มิวนิกกี่เดือน ?
มะหมี่ : อยู่ไปประมาณ 3 วีก จนกระทั่งรกมันเริ่มไล่ขึ้นๆ คุณหมอก็เลยบอกว่าเดินได้นิดหน่อย แต่ไม่ให้เดินยาวๆแรงๆ แต่ยังมีความกังวลเพราะเรารู้สึกว่ามันไม่ใช่ที่ของเรา มันไม่ใช่ที่ที่เราสามารถคุยกับใครหรือระบายกับใครได้มันทำให้เครียดกว่าเดิม

แผนตอนนั้นคืออยากกลับเมืองไทย ?
มะหมี่ : ใช่ ถูกต้องค่ะ อยากกลับเมืองไทย บอกกับสามีว่าไม่คิดว่าจะอยู่ได้ ไม่มีเพื่อนคุย สามียังต้องเดินทางประชุมแต่ละที่อยู่เท่ากับว่าเราต้องอยู่คนเดียว มันเหงามาก เราไม่ได้มีเพื่อนที่มิวนิก มีแต่เพื่อนสามีเราที่คอยช่วยสื่อสารกับนางพยาบาลให้ สื่อสารกับคุณหมอให้ ซื้อข้าวซื้อของให้เรา แต่เราจะใช้เขาทุกวันทุกครั้งไม่ได้ มันรู้สึกว่าไม่ใช่บ้านเราอยู่ไม่ได้

วางแผนต้องกลับเมืองไทยให้ได้แต่คุณหมอไม่เซ็นอนุญาตให้บิน ทำยังไง ?
มะหมี่ : ก็ร้องไห้ บอกสามีว่าถ้าไม่ได้กลับ ภาวะจิตใจเราไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว มันมีวิธีไหนได้บ้าง แต่คุณหมอก็ไม่อนุญาต

เห็นว่าไปขออนุญาตให้คุณหมอเซ็นให้บินกลับไทยถึง 3 คนด้วยกันไม่มีใครอนุมัติ ?
มะหมี่ : ไม่มีใครอนุมัติ ไม่มีใครอนุญาตให้บินเลย คนแรกบอกว่าถ้ามีภาวะแบบนี้ไม่มีที่ไหนอนุญาตเพราะเราอาจจะไปตายบนเครื่องได้ มันไม่ใช่เรื่องแค่ว่าถ้าตกเลือดแล้วพาไปส่ง มันต้องคนทั้งเครื่องให้เราคนเดียวเพื่อที่จะเอาเราไปส่งที่โรงพยาบาลมันคือเรื่องใหญ่ แล้วถ้าไม่ทันแล้วเลือดมันออกเยอะช่วยอะไรไม่ได้ อาจจะตุยเลยบนนั้น คุณหมอท่านที่สอง คุณหมอท่านที่สามก็บอกเหมือนกัน จนเราบอกว่าไม่อยู่ ไม่เอา อยู่ไม่ได้จริงๆ สามีต้องเดินทางมันเหงา เหมือนเราอยู่คนเดียวในห้องแคบๆ สามีก็เลยติดต่อคุณหมอที่เป็นคุณหมอบัลแกเรียแต่เขาทำงานอยู่ที่เยอรมนีก็ไปเข้าพบแล้วเขาก็ช่วยเซ็น แต่เขาก็ยังมีบอกว่าถ้าเกิดอะไรขึ้นฉันก็ไม่สามารถรับผิดชอบอะไรได้ แต่เพื่อความสบายใจของคุณแม่เป็นหลัก เพราะเราดูเครียดมาก อาจจะมีผบกระทบกับเด็กในครรภ์ ถ้าอย่างนั้นเขาขอเซ็นให้ให้เดินทาง แต่ไม่ขอรับผิดชอบ



ทำไมถึงตัดสินใจว่าฉันจะต้องกลับเป็นไงเป็นกัน ?
มะหมี่ : ใจตอนนั้นไม่ได้อยู่ที่นั่น เรารู้สึกว่าที่นี่ไม่ใช่ที่ที่เราจะต้องอยู่ อาหารก็ไม่ได้เลย กินไม่ได้เลย เราเหงามากเลย ยิ่งสามีไม่อยู่ มันไม่มีเพื่อน มันเหงาจริงๆ

วินาทีที่ก้าวเท้าขึ้นเครื่อง พอเครื่องเทคออฟ ?
มะหมี่ : เดินช้าอย่างกับมด ต้องขอรถเข็น เพราะว่าเราก็กลัวทำอะไรให้ซอฟต์ที่สุด คุณหมอบอกว่าความกดอากาศมีผลต่อครรภ์ ตอนนั้นครรภ์ก็เริ่มอายุมากขึ้นกลายเป็น 6 เดือนกว่าแล้ว การเดินทางในวันนั้นก็สมูทค่ะ ทำทุกอย่างช้าๆ เรียกได้ว่าใส่แพมเพิร์สได้ใส่เลย ไม่ต้องลุก ไม่ต้องทำอะไรเลย สามีก็คอยปลอบทุกอย่างจะโอเคมันจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นนะ

วินาทีที่เหยียบถึงเมืองไทยแล้วเป็นยังไง ?
มะหมี่ : ดีใจมากที่จะได้คุยกับแม่ ช่วงนั้นที่ถึงเมืองไทยก็เริ่มมีโรคระบาดแต่สามีจะต้องบินไปทำงานต่อก็เลยบอกว่าเธอต้องระวังนะเผื่อมีอะไร หลังจากนั้นโควิดระบาดเลยสามีเดินทางกลับมาประเทศไทยปิดประเทศพอดีเลย ดีใจมาก ไม่งั้นเขาจะติดแหง็กเลยอาจจะไม่ได้มาตอนเราคลอด นี่จะเสียใจมากจะทำให้เรากดดันกว่าเดิม

กลับมาเมืองไทยได้ซักแป๊บเดียวเกิดอะไรขึ้น ?
มะหมี่ : พออายุครรภ์เริ่มเยอะแล้ว เราก็มีดูฤกษ์ดูยามว่าเวลานี้เด็กคลอดแล้วดี ผ่าแล้วดีเราก็โทรคุยกับพระท่านว่าคลอดประมาณกลางเดือนพฤษภาคมจะดีมากเลย เราก็ไปคุยกับคุณหมอว่าขอคลอดกลางเดือน แต่พอช่วงต้นเดือนเรารู้สึกเรามีอาการแปลกๆ เท้าเราบวมอย่างกับช้าง แต่คุณหมอบอกว่าไม่เป็นไรอันนี้คือปกติแล้วทุกครั้งมะหมี่ต้องเข้าไปตรวจเลือดทุกๆ วีก แต่ละวีกที่เข้าไปไม่เคยมีผลอะไรที่บ่งบอกว่าเราครรภ์เป็นพิษเลย เลือดไม่โชว์ ปัสสาวะไม่โชว์ ไม่มีอาการอะไรโชว์เลย จนกระทั่งอีกวีกนึงเราไปหาคุณหมอ บอกคุณหมอว่าเราคันมาก เล่าให้คุรหมอฟังว่ามันคันทั้งตัว คันไปใต้ผิวหนัง มันยิบไปหมดมันเหมือนมีพยาธิไต่เราแต่อยู่ข้างในเกาไม่ได้ คันจนนอนไม่หลับ

ตอนนั้นอายุครรภ์กี่เดือน ?
มะหมี่ : ประมาณจะ 7 เดือน บอกคุณหมอว่าไม่ได้แล้ว ไม่สามารถที่จะปล่อยไว้ได้แล้ว คุณหมอก็เลยให้ตรวจปัสสาวะแล้วก็ตรวจเลือดอีกรอบนึง ก็ไม่มีผลไม่มีอะไรบอกเราเลย จนกระทั่งหมอบอกว่าได้วันแล้วนะเร็วสุดวันที่ 7 หาหาหมอวันที่ 5 เราบอกโอเคบุ๊กเลยค่ะผ่าเลยเพราะว่าไม่สามารถแล้วมันคันมาก วันที่ 7 เช้าเข้าห้องผ่าตัดคิวแรกเลย คุณหมอผ่าเสร็จภาพที่เราจำได้คือผ่าลูกออกมาปุ๊บถ่ายรูปแชะเดียวแล้วหลับไปเลยแต่เสียงที่ได้ยินคือเอาเราเข้าห้องฉุกเฉินเลยเราก็หลับไปยาวเลย 48 ชั่วโมง ตอนตื่นมาทำไมตามันหนกจังมันแปลกๆ เห็นได้แค่ 20% เราก็เห็นสามีใส่ชุดปลอดเชื้อมาเลย เราเห็นสามีเดินมาร้องไห้น้ำตาไหลใจเราก็เสียแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น ลูกตายแน่เลยเราก็คิดไปไกลมากเลย เราก็ถามสามีว่าลูกอยู่ไหน สามีก็หันไปทางอื่นว่าจะแสร้งร้องไห้ เราก็คิดว่าลูกเราตายชัวร์ สามีก็บอกว่าใจเย็นๆ เข้าก็เปิดกล้องวิดีโอให้ดูว่าเพิ่งไปอาบน้ำให้ลูกมานะ

ที่สามีร้องไห้ไม่ได้จะเสียลูกแต่จะเสียภรรยา ?
มะหมี่ : ใช่ คือเรื่องของเราแต่เราไม่เคยรู้เลย จนกระทั่งเมื่อ 2-3 ปีที่แล้ว สามีถึงเล่าให้ฟังหมดเลยว่าเธอเกิดภาวะเกือบไตวายเฉียบพลัน เธอมีภาวะครรภ์เป็นพิษเฉียบพลันบวกกับเป็นเฮลท์ซินโดรมคือระบบตับไตไส้พุงมันอยู่ในค่าที่สูงกว่าคนปกติซึ่งมีโอกาสไตวายเฉียบพลัน ค่าความดันสูงผิดปกติอยู่ที่ 188 ความดันบน ความดันล่าง 115 คือร่างกายเราระบบภายในพร้อมจะล้มเหลว พร้อมตายได้ทุกเมื่อ มันไม่มีทางรักษา คุณหมอไม่สามารถหาสาเหตุได้ว่าเกิดจากอะไร ไม่สามารถรู้ด้วยว่ามันแฝงเพราะผลจากการตรวจเลือดและการตรวจปัสสาวะคือหาไม่เจอ มาเจออีกทีคือตอนผ่าแล้ว และระบบความดันมันพุ่งขึ้นสูง ค่าไต ค่าตับ มันอยู่ในเกณฑ์ที่ผิดปกติหมดเลย

ถ้าวันนั้นไม่เกิดอาการคันแล้วบอกหมอว่าไม่ไหวแล้วอีก 2 วันถ้าไม่ได้คลอด ไม่ได้ผ่า มีสิทธิ์ตายทั้งกลม ?
มะหมี่ : ถูกต้องค่ะ เพราะว่าระบบข้างในคือค่ามันเปลี่ยน คุณหมอบอกว่าเคสของมะหมี่คือหาได้น้อยมาที่เมืองไทยแทบจะไม่มีเลย ต้องรักษาตามอาการ เช่นถ้าค่าตับค่าไตสูงขึ้นก็ต้องให้ยา ในขณะที่เราให้ยาเราก็ไม่ได้อยู่กับลูก ไม่ได้ให้นมลูก โมเม้นต์ที่ลูกออกมาแล้วเข้าเต้าเลย ไม่มีเลย

ตอนนี้เลี้ยงลูกติดกล้องวงจรปิด 20 ตัว ?
มะหมี่ : โรคจิตไงคะ คือคนไม่เคยมีลูกก็จะระแวงไปหมด แม้แต่พี่เลี้ยงที่ผ่านการเทรนด์เราก็รู้สึกไม่ปลอดภัย เป็นความวิตกกังวลและความวิตกจริต

ติดแม้กระทั่งในห้องน้ำ ?
มะหมี่ : จริงค่ะ เราเห็นหลายอย่างเรารู้สึกว่าไม่ปลอดภัยถ้าลูกตกหรือจมน้ำ อย่างน้อยป้องกันเอาไว้จะได้ไม่เกิดการผิดพลาด

เวลาสามีกับภรรยาเลี้ยงลูกจะชอบทะเลาะกัน จะเลี้ยงไม่เหมือนกัน ?
มะหมี่ : บ้านนี้หัวจะปวด สาเหตุที่เราทะเลาะกันเพราะว่าเราอยู่ด้วยกัน 24 ชั่วโมงเพราะเป็นช่วงโครวิดปิดประเทศออกไปไหนไม่ได้ ช่วงแรกที่เอาน้องกลับมาหลังจากพักฟื้นตัวแล้วลูกร้องไม่รู้จะทำยังไง กล่อมก็แล้วก็อะไรก็แล้ว ให้นมก็แล้ว ก็ไม่หยุด เลยโทรเรียกรถพยาบาลให้กลับมารับลูกไปเลี้ยงต่อที พยาบาลบอกว่าเราไม่มีนโยบายนี้นะคะ คุณแม่ต้องเลี้ยงต่อเองนะคะ หลังจากนั้นเรารู้สึกว่าอยากจะเลี้ยงเองไม่ต้องมีพี่เลี้ยงก็ได้ ผ่านไปวันแรกไม่ได้หลับไม่ได้นอน อีกคนตื่น อีกคนหลับ อีกคนหลับ อีกคนตื่น สามีเขาเป็นคนอ่านหนังสือเยอะ เขาบอกว่าเธอทำแบบนี้ไม่ถูกต้องเพราะเธอไม่ใช่โรบอท เธอต้องเลี้ยงลูกให้เป็นรูทีน เช่น น้องตื่นกี่โมงให้ตื่นพร้อมกัน เข้าเต้าพร้อมกัน เอาไปนอนพร้อมกัน แรกๆก็ไม่พร้อม เราก็เถียงว่าไม่ได้ซิ ต้องแล้วแต่เด็ก เธอจะบังคับเด็กได้ไงเด็กจะตื่น เด็กจะนอน เถียงกันบ้านแตก ถึงขั้นเราโมโหมากโยนลูกให้สามีบนเตียงเอาไปเลี้ยงเลย 2 คน เราก็ปิดห้องขังตัวเองอยู่ร้องไห้ๆ วันนั้น ณ โมเม้นท์นั้นถึงขั้นถ้าบ้านไม่มีกรงกั้นโดดลงไปข้างล่างแล้ว โดดโชว์สามีเลย มีความใจเด็ดใจกล้าบอกไม่ถูก อันนี้คุณสามีหลายๆท่าน หลายๆครอบครัวต้องระวัง คำพูดมันเซ้นซิทีฟมากสำหรับคนเป็นแม่หลังคลอด พอสามีพูดไม่เข้าหูนิดนึงใจมันพร้อมตายมาก พร้อมฆ่าตัวตาย ในห้องนั้นถ้ามีมีดเราจ้วงตัวเราเองไปแล้ว

ตอนนี้เลี้ยงลูกชีวิตมีความสุขมั้ย ?
มะหมี่ : มีความสุขมากค่ะ ตอนนี้กลับมาเป็นปกติแล้ว

คลิปสัมภาษณ์ : https://youtu.be/DzgXVAAsZ5A?si=SEEX5CpDJYjdmQ5n