"ลาล่า"เล่าเหตุระทึกเกือบโดนยิงทิ้งกลางไร่

ซึ่งเราก็เอาบุญจากท่านเจ้าอาวาสที่วัดสมุทรปราการมา ท่านฝากข้าวสารอาหารแห้งมาให้น้องๆ พิการซ้ำซ้อนเพราะเราต้องไปหาน้องๆ อีก รถมันก็หนักมากขับเร็วไม่ได้ กว่าจะไปถึงจุดที่เจอผู้ชายคนนั้นก็ประมาณเกือบ 10 กิโล คิดว่าถ้ายางมันแตกเราจะออกจากจุดนั้นได้ยังไง ตอนนั้นเราพยายามจะถอยหนีออกให้ได้ ผู้ชายคนนั้นก็เดินเข้ามา เราก็คิดว่าเขาจะถามว่าหนูหลงทางเหรอ แต่เขากลับบอกว่าถ้าผมมีปืนอยู่ในมือผมยิงคุณแล้ว เขาก็พูดปกติเลยนะ เหมือนไม่ตั้งใจมาขู่ แต่เสียงที่พูดมันเหมือนคำทักทายนะ แต่สิ่งที่ทำให้เราน้ำตาแตกคือที่บอกว่าถ้ามีปืนอยู่ในมือ แต่ที่เขาสะพายอยู่นั่นก็ปืนยาวนะ อาจจะไว้ใช้ยิงนก ก็คิดว่าถ้าเขาเจตนาร้ายกับเราจริง เขาน่าจะใช้ปืนนั้นยิงเราแล้วหรือเปล่า เขาก็พยายามพูดบอกเราดีๆ นะ แต่เราก็กลัวและอยู่คนเดียว เราก็อธิบายไปว่าจีพีเอสพาเข้ามา หนูไม่มีเจตนาจะเข้ามาตรงนี้ ในใจตอนนั้นหน้าพ่อหน้าแม่ลอยเข้ามา และคิดอีกอย่างหนึ่งคือพระอาจารย์ท่านฝากบุญมา และเราตั้งใจจะไปทำบุญกับลูลู่ และเอาบุญนี้ไปส่งให้น้องพิการซ้ำซ้อนที่เราตั้งใจมาก เราก็คิดขอให้บุญนี้นำพาไปส่งให้ถึงน้อง ก็พยายามคุยกับเขาดีๆ และถอยจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด แต่มันทำอะไรที่รวดเร็วไปกว่านั้นไม่ได้ เพราะลาล่าอยู่คนเดียวและมันต้องตั้งสติ และทุกคนก็ถามว่าทำไมไม่โทรหาไม่ติดต่อใคร แต่ตอนนั้นมันติดต่อใครไม่ได้เลย เรามีสัญญาณอยู่คนเดียว แต่คนที่อยู่วัดไม่มีสัญญาณเลย คือเส้นทางที่เราไปมันเหมือนทางไปสวนไปนาบ้านเรามันก็แค่มีรถสวนผ่าน แต่ตอนนั้นไม่มีเลย เราก็พยายามถอยออกมาเส้นที่มีคนที่สุดแล้ว แต่จีพี่เอสบอกว่าอีก 3 กิโลและอีก 10 นาทีถึง เราเลยพยายามอยู่แถวๆ นั้น และในเมื่อติดต่อใครไม่ได้ ก็เลยไลฟ์สดเลยดีกว่า ทุกคนจะได้รู้ว่าเราอยู่ตรงนี้ และถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเราทุกคนจะได้ตามหาเราเจอ



เขาบอกไหมว่ามันเป็นที่ของเขาหรืออะไร ?
ที่จำได้เขาบอกเพิ่งมีเรื่องหรือมีปัญหากับอะไรก็ไม่รู้ กลายเป็นเราเป็นคนแปลกหน้าที่เข้าไป ก็ไม่รู้ว่าเขาระแวงใครหรือเปล่า รถก็เป็นทะเบียนต่างจังหวัดด้วย พอหลงเข้าไปเขาก็คงใช้วิธีป้องกันตัวของเขาด้วยการใช้คำพูดแบบนี้ เขาก็ไม่ได้ช่วยบอกทางออก เราออกเอง เขาเหมือนพยายามที่จะพูดคำเดิม คือตอนลดกระจกลงครั้งแรกเพราะเราเข้าใจว่าเขาจะมาบอกทางเรา ถ้ารู้อย่างนั้นจะไม่ลดกระจกลงเลย เพราะไม่รู้ว่าเขาจะชกเราหรือจะทำอะไรไปมากกว่านี้หรือเปล่า เขาก็เหมือนจะขับรถนำเราออกไปถนนใหญ่ แล้วเขาก็หายไป แล้วเขาก็กลับมาและใช้คำพูดเดิมอีกว่าถ้ามีปืนอยู่ในมือนี่โดนยิงไปแล้ว เขาก็พูดคำเดิมอีก เราก็ค่อยๆ ขับออกมาค่ะ เพราะมันขับเร็วไม่ได้ มันมีกิ่งไม้ยาวๆ เข้าไปเสียบใต้ท้องรถ เราก็กลัวมันโดนเพลารถและกลัวโดนพัดลมแอร์ เรากลัวทุกอย่างเลย ตอนนั้นเครื่องก็ดังกึกๆ ตลอดทาง ก็ภาวนาว่าวันนี้ตั้งใจมาทำบุญขอให้ลูกหลุดจากตรงนี้ เพราะฝืนรถออกไปเกือบ 10 กิโลฯ กว่าจะถึงถนนใหญ่