เคยถูกคุกคามขยำจิ๊มิ !! “อ้อย กะท้อน” เล่าวินาทีเฉียดตาย หวิดรถตกเขาเพราะผีบังตา

จากเดิมที่เราทำงานทุกวันเรามีเงินเก็บเป็นก้อนไหม ?
อ้อย : มีเงินเก็บเป็นก้อน แต่พี่ได้เอาไปใช้ในเรื่องของการดูแลครอบครัว ซื้อบ้านให้แม่ เพราะว่าแม่เลี้ยงมาคนเดียว เห็นแม่ลำบากมาตั้งแต่เด็กๆ เราอยากให้แม่สบาย อะไรที่เป็นความสุขของเขา เราก็อยากจะให้เขา

แล้วตอนที่ดิ่งเกิดอะไรขึ้น ?
อ้อย : ตอนนั้นพี่ไม่สบาย พี่ป่วยเป็นโรคเยื้อบุโพรงมดลูกเจริญผิดที่ แต่ของพี่มันเข้าไปแล้วมันไปพอกเหมือนลูกมะพร้าว แล้วเกิดการอักเสบในช่องมดลูก แล้วมันก็แตก คือก่อนแตกพี่ปวดท้องรอบเดือนประจำอยู่แล้ว จนวันนั้นพี่ต้องไปร้องคอนเสิร์ต แต่ร้องไม่ได้ เพราะพี่ต้องแอดมิตอยู่โรงพยาบาล แล้วพี่ก็ปวดมาก บอกหมอให้ฉีดมอร์ฟีน แล้วอีก 3 ชม. พี่จะกลับมาแอดมิตเหมือนเดิม แต่ขอให้ได้ออกไปทำงานก่อน เพราะมันติดต่อมาเป็นเดือนแล้ว แล้วเราจะไปแคนเซิลเขามันไม่ทัน แล้วก็ไป กัดฟันร้องจนเสร็จ พอลงมาเราช็อกหมดสติ แล้วเขาก็ส่งโรงพยาบาลเลย แม่กับสามีมาหมอบอกต้องเซ็นให้ผ่าตัดมดลูกทิ้งเพราว่าช็อกโกแลตซีสที่แตกในท้องมันอาจเกิดการติดเชื้อถ้าไม่ผ่าทิ้ง จะมีบุตรไม่ได้ แต่รังไข่จะเก็บไว้ให้อยู่

ตอนนั้นหมอบอกไหมความอันตรายขนาดไหน ?
อ้อย : 50:50 หมอบอกกับแม่และสามีว่าถ้าเขาไม่เกิดการติดเชื้อในกระแสเลือด ให้ดูไอซียู 3 วัน ถ้าเลือดระบายออกได้หมดไม่มีการติดเชื้อก็ปลอดภัย

รักษาตัวนานไหม ?
อ้อย : อยู่ ICU 7 วัน แล้วก็ออกมานอนพักฟื้นข้างนอกอีก ค่าโรงพยาบาล 4 แสน เมื่อประมาณ 20-30 ปีที่แล้ว แล้วพี่ไม่มีเงินให้หมอ แล้วพี่ก็ออกจากโรงพยาบาลไม่ได้ ตอนนั้นพี่เซ็นสัญญากับค่ายนึง ร้องเพลงไปหลายชุดแล้ว แต่ไม่ได้เงิน ก็โทรศัพท์ไปขอเขา เขาบอกบริษัทเขาไม่มีนโยบายช่วยเหลือแบบนี้ เขาไม่ให้ ตอนนั้นคิดจะหนีออกจากโรงพยาบาลเลยนะ เพราะไม่มีเงินให้หมอ แล้วนึกขึ้นมาได้ว่าครั้งนึงเคยเซ็นสัญญากับบริษัทอามีโก้ ก็เลยโทรหาเฮียวิชาญกับซ้อ บอกแกว่าตอนนี้อ้อยป่วยอยู่โรงพยาบาลอยากได้เงินเอาให้หมอจะได้ออกมารักษาตัว เฮียก็โอนให้เลย 400,000 แล้วแกก็บอกว่าอ้อยยังไม่ต้องคิดเรื่องใช้หนี้เฮีย เอาไปรักษาตัวก่อน แล้วก็เดี๋ยวค่อยว่ากัน เราก็เลยซึ้งน้ำใจตรงนั้นมาตลอดเวลา



หลังจากนั้นได้ทำงานกับเฮียที่ช่วยเราไหม ?
อ้อย : พอพี่ออกมาจากโรงพยาบาล พี่ยังมีสัญญากับบริษัทเก่าที่เขาไม่ให้เงินพี่ พี่พูดกับทางอามีโก้ว่า ถ้าพี่หลุดจากทางนี้เมื่อไหร่ พี่จะชดเชยให้บริษัท พี่จะไปร้องเพลงใช้หนี้ให้ แกบอกไม่ต้องเก็บเอามาคิดเลย อยากจะทำเมื่อไหร่ก็ค่อยว่ากัน ตอนหลังก็เลยมาร้องให้แกชุดนึง ซึ่งตอนนั้นเขาก็เปลี่ยนรูปแบบการขาย เป็นคาราโอเกะแล้ว แกก็ยังเก็บอัลบั้มชุดนั้นไว้อยู่ แล้วแกก็ไม่ได้อะไรเลย จนถึงทุกวันนี้ ยังซึ้งน้ำใจแกอยู่จนทุกวันนี้เลย

เห็นว่าเคยเจอโรคจิตมาสัมผัสน้องสาว ?
อ้อย : ใช่ เวทีคอนเสิร์ตเขาจะมีแผงกั้นให้เดินขึ้น แต่ระหว่างทางที่เดินก็จะมีการ์ดคอยกันให้เรา ทีนี้ไม่รู้มือไหนมันคว้ามับแล้วก็บีบ ถ้ามันจับมาเฉยๆ เราจะไม่รู้สึกอะไร เพราะว่าเราคิดว่าเขาอาจจะพลาด ตอนนั้นด้วยความที่เราเป็นสาวแล้วยังไม่มีแฟน พอเราโดนอย่างนั้นปุ๊บเอ๋อไง เรานั่งซึมอยู่หลังเวที ร้องไม่ได้ จนน้าซูบอกว่าไม่ได้ต้องทำงานก่อน เดี๋ยวเขาจะหาคนที่ทำมาให้ว่าเป็นใคร พอตอนหลังคอนเสิร์ตเสร็จก็ตามมาได้ จะให้มาขอโทษเรา เขาบอกขอโทษ เขาจะคว้าแขน แต่คนมันเยอะ เขาคว้าไม่โดน ไปโดนตรงจุดนั้นพอดี เราก็บอกว่าทีหลังอย่าไปทำแบบนี้กับใครอีก

เขาบอกว่าพี่ขึ้นเวทีไหน ตีกันที่นั่น เพลงอะไรที่ตีกัน ?
อ้อย : ก็มีบุญแข่งเรือ, แม่ย่านาง, สาวรำวงนี่แหละ บางทีกำลังเต้นๆ ตีกัน มันไม่ได้ตีอย่างเดียว มันยิงกันเลย เจอหลายจังหวัด

มีโดนลูกหลงบ้างไหม ?
อ้อย : มี ขวดเหล้ากลมอะ เขาเขวี้ยงมา น้าซูเขาแข้งแตก



เห็นว่าเจอเรื่องหน้ากลัวที่โรงพยาบาลเกิดอะไรขึ้น ?
อ้อย : โรงแรม ที่หกล้มก็ไปกินเลี้ยงกับเพื่อนร่วมรุ่น แล้วด้วยความที่นานๆ เจอกันทีก็เดินคุยกันไป ก้าวพลาดหัวทิ่มไปหัวเสียโต๊ะกินข้าว แล้วมันชา เรายังไม่รู้สึก เอามือจับแล้วคุยกับเพื่อนไป พักเดียวเลือดไหล เพื่อนพาส่งโรงพยาบาล ไม่รู้เย็บ 8 เข็ม หรือ 18 เข็ม

พี่เจอผีบ่อยมากเลยเหรอ ?
อ้อย : ก็ไม่บ่อยเท่าไหร่ แต่ว่ามันจะมีเหตุการณ์อะไรแปลกๆ เกิดขึ้นค่อนข้างบ่อย เวลาไปเล่นคอนเสิร์ตนอนคนเดียว

เรื่องแรกผีบังตา ?
อ้อย : พี่ไปเล่นคอนเสิร์ตที่สักนึง แถวเพชรบุรี หลังจากเล่นคอนเสิร์ตเสร็จเกือบตี 1 พี่ก็ให้น้องสาวพี่จับ gps ว่าเราจะกลับกรุงเทพฯ กัน ทีนี้พอออกจากวัดถ้าจะกลับกรุงเทพฯ ต้องเลี้ยวขวา แต่ gps ให้พี่เลี้ยวซ้าย พี่เลี้ยงตาม วิ่งไปได้สักประมาณ 1 ชม. ทางมันมืดลงเรื่อยๆ แล้วมันก็ไม่มีรถสวนมาเลย มืดไปหมดมีแต่ต้นไม้สูงๆ เราไปดูที่หน้าปัดรถน้ำมันจะหมด พี่ขับไปอีกประมาณเกือบชั่วโมง พี่ก็ไปสุดทางดินเกือบจะตกเขาละ ดีว่าเบรกทัน มันเขียนว่าสุดทาง พี่ก็โมโหคนปัก gps ทำไมพามาที่นี่ ทีนี้ต้องย้อนกลับ แล้วน้ำมันจะพอไหม ออกมาก็ไม่เจอรถสักคนนึง แล้วสัญญาณโทรศัพท์ก็ไม่มี ปรากฏว่าพี่หลงเข้าไปในแก่งกระจาน พอพี่ขับลงมาถึงตีนเขา พี่ก็โทรไปหาคนติดต่องานพี่ มัคนายกวัด อะ พี่บอกว่าตอนนี้พี่อยู่ที่หมู่บ้านห้วยอะไรสักอย่าง เขาตกใจมากเลย เขาถามว่าพี่เขาไปได้ยังไง ออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ เราก็อยากออกแต่ออกไม่ได้ ไม่รู้มันเข้ามาได้ยังไง เขาบอกว่าพี่ฟังผมดีๆ นะ จากจุดที่พี่จอดรถอยู่หัวรถพี่หันไปทางไหน ก็บอกว่าหันออกถนน ตอนนี้มันมีซ้ายกับขวา เขาบอกว่าพี่เลี้ยงซ้ายมา แล้วพี่วิ่งเรื่อยๆ ห้ามจอดใดๆ ทั้งสิ้น จากตรงนั้น 20 กิโลฯ พี่จะหลุด แล้วเลี้ยวซ้ายเข้าตลาดอีกที

แล้วพี่เห็นอะไรไหม ?
อ้อย : มันพูดยาก เหมือนกับเขาดึงเราไปให้อะไรสักอย่างหรือเปล่า เราก็ไม่รู้ เพราะว่าปกติแล้วเราเป็นคนทำบุญนั่งสมาธิ หรือเขาอยากให้ช่วยอะไรหรือเปล่า เพียงแต่ไม่ให้เราเห็น




เล่าเรื่องผีในห้องน้ำ ?
อ้อย : เป็นโรงแรม โรงแรมนึงทางภาคใต้ เหมือนกับว่าพี่ไปเล่นคอนเสิร์ตแล้วคนขับรถเขาเหนื่อยมาก เขาบอกพี่ครับ ผมขอพักโรงแรมข้างทางก่อนได้ไหม พี่บอกไม่เป็นไรพักโรงแรมอะไรก็ได้ พอเข้าไปพักก็เป็นโรงแรมพัดลม แยกคนละห้อง พอนอนปุ๊บพี่กำลังเคลิ้มๆ กดชักโครก พี่คิดว่าไม่ใช่หรอกห้องข้างๆ พอจะนอนปุ๊บเปิดฝักบัว ไม่ใช่หรอกห้องข้างๆ พี่คิดในทางที่ดีไว้ก่อนนะ เป็นอย่างนี้ 6-7 ครั้ง จนพี่โมโห ลุกขึ้นมานั่งอะไรกัน ง่วงนอนจะตายแล้ว พี่ลุกไปดูในห้องน้ำไม่มีน้ำสักหยด ไม่มีเสียงชักโครกดัง พี่ก็เลยโทรศัพท์ให้คนขับรถที่อยู่ห้องข้างๆ พี่บอกให้มาเดี๋ยวนี้เลย เขาก็ถามเจ๊เจออะไร มาถึงปุ๊บให้เขาลากกระเป๋าพี่ออกไป แล้วไปนอนรวมกับคนขับรถและคนดูแลศิลปิน แต่พี่ก็นอนไม่หลับอยู่ดีเหมือนหนีผีมาปะอู่รถไฟ

คลิปสัมภาษณ์ย้อยหลัง อ้อย กะท้อน